مقایسه تأثیر سه روش محلول پاشی، ضدعفونی معمولی و ضدعفونی همراه با پلت بذر برای مبارزه با کک چغندرقند و سرخرطومی های ریشه و دمبرگ چغندرقند در منطقه کرج

نوع مقاله : علمی- ترویجی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی

2 عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات چغندرقند

چکیده

این تحقیق به مدت سه سال (77-1375) در ایستگاه تحقیقاتی مهندس سیدعبدالرسول مطهری در کرج اجرا گردید. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با نه تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش به شرح زیر انتخاب شدند.
حشره کش های ایمیداکلوپراید، فیبرونیل و آسفیت هرکدام به دو صورت ضدعفونی معمولی و ضدعفونی همراه با پلت بذر منوژرم جمعا در شش تیمار مورد بررسی قرار گرفتند. علاوه بر آنها یک تیمار به عنوان شاهد (بدون ضدعفونی و بدون محلول پاشی) به تیمار بذر منوژرم پلت شده بدون حشره کش و یک تیمار به صورت عرف محل (سمپاشی با اتریمفس 50 درصد) در نظر گرفته شد. هر تکرار شامل شش خط چغندرقند به طول 10 متر بود. بین تکرارها بیش از یک متر فاصله در نظر گرفته شد و هر تکرار با تابلوی مربوطه مشخص گردید.
در این بررسی سه گونه از سخت بالپوشان زیان آور چغندرقند که از آفات مهم این محصول محسوب می شوند شامل : کک چغندرقند Chaetocnema tibialis Ill. ، سرخرطومی ریشه Conorrhynchus brevirostris Gyll. و سرخرطومی دمبرگ چغندرقند Lixus incanaescens Bch. مورد توجه قرار گرفتند. در مورد هر آفت درصد آلودگی (درصد بوته های خسارت دیده) تعیین و مبنای محاسبات آماری قرار گرفت. براساس محاسبات آماری انجام شده در مورد هر سه حشره زیان آور ، بین تیمارهای مورد آزمایش اختلاف آماری معنی دار انجام شده در مورد آزمایش اختلاف آماری معنی دار مشاهده شد. در مورد کک چغندرقند کمترین میزان آلودگی مربوط به تیمار شماره نه (سمپاشی با عرف محل) بود. کمترین میزان آلودگی به سرخرطومی ریشه را تیمار شماره شش (بذر پلت شده با ایمیداکلوپراید) نشان داد و کمترین میزان آلودگی به سرخرطومی دمبرگ  در تیمارهای شماره نه (سمپاشی با عرف محل) و تیمار شماره سه (بذر ضدعفونی شده با فیبرونیل) مشاهده شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of three control methods, spraying, usual seed treatment and seed treatment plus pelleting, in order to control beet flea beetle, beet root weevil and beet leaf weevil in the Karaj area

نویسندگان [English]

  • V. Ghadiri 1
  • M.N. Arjmand 2
1 Plant Pests and Diseases Research Institute
2 Sugar Beet Seed Institute
چکیده [English]

Researches on pest control methods were carried out for three years (1996-98) in Motahary Research station at karaj. The experiment was conducted in RCBDwith nine treatments and four replications. Nine treatments were applied as follow:
Treatment no. I was as a check, treatment nos.2, 3 and 4 were monogerm sugar beet seed treated with Gaocho, Fibronil and Orten respectively; treatment no. 5 was pelleted seed without ; insecticide, treatments no, 6,7 and 8 were pelleted seed with Caocho, Fibronill and Orten respectively; and treatment no. 9 was sprayed traditionally. Each  plot was contain of 6 rows with ten meter long. In treatment no. 9 Eterimphos 50% with 0002 dosage was used. Reseraches carried out on three species of harmful insects of sugar beet including, beet flea beetle (Chaetocnema tibialis I 11.) beet root weevil (Conorrynchus brevirostris Gyll. ) and beet leaf weevil (lixus incanaescens Bcch.) Percentage of infestation (damaged plants %) was determined caused by each pest. Statiscal analysis of three years data showed that, treatment no. 9 (Usual spraying, local method) was the most effective method for control of beet flea beetle. Treatment no. 6 (Pelleted seed and treated with imidacloprid) had least infestation to beet root weevil and treatments no. 9 (local method) and 3 (treated seed with fibronill) were most effective ways for control of beet leaf weevil.

کلیدواژه‌ها [English]

  • spraying
  • beet flea beetle
  • beet root weevil and beet leaf weevil