2024-03-29T13:57:16Z
https://jsb.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=169
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
بررسی تأثیر وزن ریشچه و فاصلة کشت بر عملکرد و خصوصیات کیفی بذر منوژرم چغندرقند
صادقزادهحمایتی
سعید
مجید
دهقانشعار
ولیاله
یوسفآبادی
احمد
بریموندی
داریوش
فتح اله طالقانی
این بررسی جهت تعیین نحوة تأثیر دو عامل وزن ریشچه و فاصلة کشت روی خصوصیات کیفی و کمی بذر چغندرقند منوژرم ژنتیکی رقم 9597 چغندرقند طی سالﻫای 1377 و 1378 درایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا گردید. در این مطالعه، وزن ریشچه با سه اندازة مختلف (کمتر از یکصدگرم، 100 تا 200گرم و200 تا 300گرم) در کرت اصلی و فاصلة بین بوتهها با سه سطح(40، 50 و 60سانتیمتر) در کرتفرعی در قالب طرح کرتهای خردشده در قالب بلوکﻫای کامل تصادفی با پنج تکرار مورد بررسی قرار گرفت. اندازهگیریﻫا در این طرح شامل صفات ریختشناسی بوته، صفاتکیفی(سرعت و یکنواختی جوانهزنی)، نحوة توزیع اندازة بذر و درصد بذرمنوژرم بود. نتایج حاصل نشان داد که تغییر در فاصله بین بوتهها، بهترتیب درسطح احتمال پنج و یک درصد بر روی تعداد شاخهفرعی و عملکرد بذر دربوته تأثیر معنیداری دارد. افزایش فاصلة بوتهها از 40 به60سانتیمتر عملکرد بذر در بوته را معادل 43درصد افزایش داد. افزایش وزن ریشه موجب افزایش سهم بذور استاندارد (با قطر بین 5/3 تا 5/4 میلیمتر) و از آنجا عملکرد بذر استاندارد قادر به جوانهزنی (به میزان 11درصد) و درعینحال، کاهش سرعت جوانهزنی و یکنواختی جوانهزنی شد. ازسوی دیگر، افزایش فاصله بوتهها (کاهش تراکمبوته) با افزایش سهم بذوری با قطر بیشاز 5/4میلیمتر، سرعت و یکنواختی جوانهزنی و کاهش عملکرد بذر استاندارد قادر به جوانهزنی همراه بود. درمجموع، در این بررسی بیشترین عملکرد بذرخام (1208کیلوگرم درهکتار) و بذر استاندارد قادر به جوانهزنی(16/229 کیلوگرم درهکتار) با کاشت ریشچههایی به وزن 200 تا 300 گرم در فاصلةکشت 60سانتیمتر بهدست آمد.
اردبیل؛ بذر منوژرم؛ تراکم بوته؛ چغندرقند
فاصلةکشت
وزنریشچه
عملکرد بذر
2004
08
22
1
13
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6818_8c0f748dab7cbe694f10dfcfc9bd5e5c.pdf
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
بررسی پاسخ به انتخاب درنسلﻫای مختلف چغندرقند تحت شرایط تنش شوری و خشکی
عبدالمجید
خورشید
محمود
مصباح
ذبیح اله
رنجی
رضا
امیری
محمدرضا
فتحی
تنشﻫای شوری و خشکی در بسیاری از مناطق جهان بیش از هر عامل دیگری موجب کاهش عملکرد محصولات زراعی میﮔردند. تولید ارقامی که این شرایط را تحمل نموده و عملکرد قابل قبولی نیز داشته باشند، ضرورت دارد. هدف از این تحقیق مقایسه نسلﻫای گزینش شده با نسلﻫای اولیه آنﻫا در شرایط تنش خشکی و شوری، به منظور برآورد میزان پاسخ به گزینش نسلﻫا بود. در این بررسی تودهﻫای اولیه ژنوتیپﻫای 8001 و 7233 چغندرقند به همراه نسلﻫای گزینش شده دوم و سوم (به عنوان متحمل به شوری) و تودهﻫای در حال اصلاح BP کرج و BP مشهد (پایهﻫای اولیه) و نسل گزینش شده دوم آنﻫا (به عنوان متحمل به خشکی) در قالب طرح بلوکﻫای کامل تصادفی در شرایط تنش شوری (امیرآباد) و خشکی (کمال آباد) در سال 1379 مورد آزمون قرارگرفتند. نتایج نشان داد که در شرایط تنش شوری، پاسخ به گزینش در نسلﻫای مختلف 8001 به مراتب بیشتر از 7233 میﺑاشد و انتخاب موجب افزایش عملکرد ریشه و شکر سفید گردیده است. هم چنین در شرایط تنش خشکی، گزینش در نسلﻫایBP کرج و BP مشهد، همراه با افزایش تحمل به خشکی بوده است. در نهایت، براساس نتایج این تحقیق گزینش تودهﺍی در افزایش تحمل به تنش شوری و خشکی در تودهﻫای استفاده شده مؤثر بوده است.
پاسخ به گزینش تودهﺍی
تنش شوری و خشکی
چغندرقند
2004
08
22
25
15
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6820_13502bccecb9699bac3bee27e77e9bf1.pdf
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
بررسی تاثیر قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد بر روی کمیت و کیفیت چغندرقند در منطقه خوی
امیر
نورجو
مهدی
بقایی کیا
اعمال تنشﻫای آبی براساس دو هدف عمده افزایش کارایی مصرف آب و استفاده بهینه از منابع آب و اهداف به زراعی (نظیر افزایش برخی پارامترهای کیفی محصول، جلوگیری از رشد بیﺭویه اندامﻫای هوایی محصولاتی نظیر چغندرقند و…) صورت میﮔیرد. در صورتی که در مراحلی از رشد گیاه که حساسیت کمتری به خشکی دارد، از مقدار آب آبیاری کاسته شود، میﺗوان ضمن کاهش هزینههای آب آبیاری از آب صرفهﺟویی شده و در سایر زراعتﻫا استفاده به عمل آورد و بدین ترتیب کارایی مصرف آب را افزایش داد. این تحقیق با هفت تیمار آبیاری در سه تکرار در قالب طرح بلوکﻫای کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی خوی به مدت دو سال (1378 و1380) به مرحله اجرا درآمد. تیمارهای آبیاری شامل: آبیاری در تمام مراحل، عدم آبیاری در مرحله کاشت تا سبزشدن، قطع آبیاری در مرحله سبزشدن تا مرحله شروع رشد ثابت، عدم آبیاری در مرحله کاشت تا سبزشدن و قطع یک نوبت آبیاری در مرحله رشد ثابت، عدم آبیاری در مرحله کاشت تا سبزشدن و قطع آبیاری آخر، قطع آبیاری در مرحله سبز تا شروع رشد ثابت و قطع یک نوبت آبیاری در مرحله رشد ثابت، قطع آبیاری در مرحله سبزشدن تا مرحله شروع رشد ثابت و قطع آبیاری آخر بودند. نتایج دو سال آزمایش نشان دادکه تیمارهای آبیاری در سطح یک درصد تأثیر معنیدار در تولید ریشه و شکر قابل استحصال دارد. در صورتیکه به توان سبزشدن بذور و نیاز آبی چغندرقند در مرحله اولیه رشد را بدون نیاز به آبیاری توسط بارندگیﻫا تأمین نمود، میﺗوان ضمن کاهش 5/16 درصد در مصرف آب نسبت به تیمار شاهد, شکر قابل استحصال را 3/13 درصد افزایش داد. در این حالت کارایی مصرف آب،70/1 کیلوگرم شکر در هر مترمکعب آب مصرفی در مقایسه با 25/1 در تیمار شاهد حاصل میﮔردید. در صورتیکه از آبیاری آخر نیز صرف نظر شود، ضمن کاهش 2/21 درصد در مصرف آب، شکر قابل استحصال نسبت به شاهد 11 درصد افزایش یافته و کارایی مصرف آب به 76/1 کیلوگرم شکر بر مترمکعب آب مصرفی افزایش خواهد یافت. از پارامترهای کیفی محصول، درصدقند درسطح یک درصد و مقدار سدیم موجود در ریشه در سطح پنج درصد تحت تأثیر قرارگرفتهاند. به طورکلی کلیه تنشﻫای آبی وارد شده موجب افزایش درصدقند نسبت به تیمار شاهد شد. قطع آبیاری در مرحله اولیه رشد و قطع آبیاری آخر منجربه افزایش درصدقند گردید، طوریکه درصدقند از 74/12 در تیمار شاهد به 09/16 افزایش یافت. بنابراین افزایش درصدقند، کاهش عملکرد ریشه به علت تنش آبی را جبران نموده و شکر قابل استحصال این تیمار بیشتر از تیمار شاهد به دست آمده است.
قطع آبیاری
چغندرقند
کارایی مصرف آب و تنش آبی؛ خوی؛ صرفهﺟوئی در مصرف آب؛ شکر قابل استحصال
2004
08
22
38
27
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6821_065cd66b29e8dc549df027d69287991d.pdf
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
مطالعه تنوع جهش در قارچ Fusarium solani عامل پوسیدگی ریشه چغندرقند با استفاده از گروهﻫای سازگار رویشی و رابطه آن با بیماریﺯایی جدایهﻫا
مرجان
رئوفی
رضا
فرخی نژاد
سیدباقر
محمودی
در این تحقیق گروهﻫای سازگاری رویشی 27 جدایه Fusarium solani که از ریشه و طوقه چغندرقند استانﻫای مختلف کشور ایران جمعﺁوری شده بود با استفاده از جهش یافتگان نیت(nit mutant) تعیین شد. در مجموع از 27 جدایه مورد آزمایش 222 موتانت نیت حاصل شد.کلاس فنوتیپی جهش یافتگان نیت براساس مشخصات رشدی پرگنه آنﻫا روی محیط کشت پایه که حاوی یکی از چهار منبع ازت بود تعیین شد.به منظور انجام آزمونﻫای مکملﺳازی و تعیین گروهﻫای سازگار رویشی کلیه جهش یافتگان nitM با جهش یافتگان nit1,nit3 و یا nit1 باnit3 مقابل هم قرار داده شدند.در صورت وجود سازگاری در محل تلاقی ریسهﻫای دو نیت مختلف, تشکیل هتروکاریون به صورت رشد پروتوتروفیک ظاهر شد.رشد پروتوتروفیک بین nitM و nit3 یاnit1قویﺗر از رشد پروتوتروف بینnit1وnit3 ظاهر میﺷد. براین اساس به ترتیب 44 درصد, 36 درصد و 20 درصد از جهش یافتگان نیت به دست آمده متعلق به کلاس فنوتیپی nit1,nit3 و nitM بودند. جدایهﻫای مورد آزمایش در این تحقیق در14 گروه سازگار رویشی قرار گرفتند. در این مطالعه بین گروهﻫای سازگاری رویشی و مناطق جغرافیایی محل جمعﺁوری جدایهﻫا وهمچنین بین گروهﻫای سازگار رویشی و نوع علایم بیماری ارتباطی مشاهده نشد.
چغندرقند
فنوتیپی
گروهﻫای سازگار رویشی
موتانت نیت
هتروکاریون
2004
08
22
53
39
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6822_2891c48a559472d75fa26f52eaa18bad.pdf
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
بررسی تأثیر کاربرد پتاسیم در دورهای مختلف آبیاری نشتی بر عملکرد و کارائی مصرف آب دو ژنوتیپ چغندرقند
رحیم
محمدیان
مسعود
احمدی
کیومرث
کلارستاقی
سعید
غالبی
به منظور بررسی اثرات کاربرد سطوح مختلف پتاسیم درشرایط آبیاری با دورهای مختلف بر عملکرد کمی و کیفی دو ژنوتیپ چغندرقند (12681 وA37.1) این بررسی در سالﻫای 1377 و 1378 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان (طرق) انجام شد. در این آزمایش سه سطح پتاسیم شامل عدم مصرف پتاسیم، مصرف به منظور رسانیدن پتاسیم تبادلی خاک به پنج درصد ظرفیت تبادل کاتیونی خاک (CEC) و مصرف پتاسیم به منظور رسانیدن پتاسیم تبادلی خاک به پنج درصد ظرفیت تبادل کاتیونی خاک به اضافه نیاز گیاه و چهار سطح دور آبیاری 9، 12، 15 و 18 روزه مورد بررسی قرار گرفت. در سال 1377 مقدار آب در هر دور آبیاری براساس عرف منطقه (حدود 73 میلیﻣتر آب در هر دور) در نظر گرفته شد و در سال 1378 به منظور افزایش تنش رطوبتی، مقدار آب در حدود 25 درصد نسبت به سال 1377 کاهش یافت. نتایج نشان داد که عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید در هر دو سال آزمایش و کارائی مصرف آب در سال اول آزمایش به طور معنیﺩاری تحت تاثیر دور آبیاری قرار گرفت (P<0.01). بیشترین عملکرد شکر سفید در سال 1377 در دور آبیاری 12 روز و در سال 1378 در دور آبیاری نه روز به دست آمد. در سال 1377 افزایش پتاسیم تبادلی تا پنج درصد CEC خاک در دورهای آبیاری مورد بررسی، عملکرد ریشه، عملکرد شکر سفید و کارائی مصرف آب را افزایش داد. مقادیر این افزایش برای دورهای آبیاری 9، 12، 15 و 18 روز برای عملکرد شکر سفید به ترتیب 5/11، 7، 9 و 10 درصد بود. در سال 1378 همراه با کاهش مقدار آب در هر دور آبیاری در دورهای آبیاری 12، 15 و 18 روز باکاربرد پتاسیم روند کاهشی در عملکرد شکر سفید مشاهده شد. در حالی که این روند در دور آبیاری نه روز به صورت افزایشی و مقدار آن به ترتیب 5/12, هشت درصد در سطح دوم (نسبت به سطح اول پتاسیم) و سوم پتاسیم (نسبت به سطح دوم پتاسیم) افزایش یافت. این روند به طور تقریبا مشابه برای عملکرد ریشه و کارائی مصرف آب نیز مشاهده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده کاربرد پتاسیم تنها در شرایط عدم تنش و تنش متعادل میﺗواند اثرات مثبت بر عملکرد و کارائی مصرف آب داشته باشد.
پتاسیم
پتاسیم تبادلی خاک
تنش کمبود آب
چغندرقند
خراسان
دور آبیاری
ژنوتیپ
کارائی مصرف آب
2004
08
22
72
55
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6825_2a7e6397f4b59732f683b83e1a336e54.pdf
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
بررسی دوره بحرانی کنترل علفﻫای هرز چغندرقند در کبوترآباد اصفهان
محمدرضا
جهاد اکبر
رضا
طباطبایی نیم آورد
حمیدرضا
ابراهیمیان
به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علفﻫای هرز در زراعت چغندرقند(Beta vulgaris) مطالعهﺍی در قالب طرح بلوکﻫای کامل تصادفی با 14 تیمار و چهار تکرار طی سالﻫای 1379 و 1378، در ایستگاه تحقیقاتی کبوترآباد اصفهان به اجرا درآمد. تیمارها در دو سری به ترتیب کنترل علفﻫای هرز تا چهار، 6 ،8، 10، 12 و 14 هفته پس از کاشت چغندرقند و سپس رشد علفﻫای هرز تا پایان فصل رشد و سری دوم تداخل علفﻫای هرز تا 4، 6، 8 , 10، 12 و 14 هفته پس از کاشت و سپس حذف علفﻫای هرز تا پایان فصل رشد، در مقایسه با شاهد کنترل کامل و شاهد بدون کنترل بودند. نتایج به دست آمده مشخص کرد که تا چهار هفته پس از کاشت, کنترل علفﻫای هرز از طریق وجین دستی باعث آسیب رساندن به بوتهﻫای تازه استقرار یافته چغندرقند میﺷود و تداخل علفﻫایهرز تا چهار هفته پس از کاشت تأثیر نامطلوب در عملکرد ریشه وقند وتراکم بوته ندارد ومناسبﺗرین زمان شروع عملیات کنترل پس از این دوره میﺑاشد با توجه به نتایج این آزمایش, برای تعیین دوره کنترل بحرانی علفﻫای هرز بر اساس عملکرد ریشه وعملکرد قند، چهار دوره زمانی مناسب کنترل علفﻫای هرز به دست آمد. درسال اول فاصله بین هفتهﻫای ششم تا پانزدهم برای حصول حداکثر عملکرد ریشه مناسب تشخیص داده شد، ولی این فاصله در سال دوم طولانیﺗر و از هفته چهارم تا هفته بیست و یکم پس از کاشت بود. در مورد عملکرد قند نیز در سال اول این فاصله زمانی از هفته چهارم تا هفته هفدهم و در سال دوم از هفته چهارم تا هفته بیست و یکم مناسب تشخیص داده شد. در مجموع شروع عملیات کنترل طبق نتایج به دست آمده برای حصول حداکثر عملکرد ریشه و قند از هفته چهارم تا بیست و یکم توصیه میﺷود. براساس اطلاعات حاصل از این مطالعه کنترل قبل از چهار هفتگی و تأخیر قبل از هفته بیست و یکم باعث آسیب رسیدن به عملکرد ریشه و قند خواهد شد. کنترل کردن دیرهنگام یا زودهنگامعلفﻫای هرز تأثیر معنیﺩاری در درصد قند، سدیم، پتاسیم و ازت مضر ریشه ندارد.
اصفهان؛ چغندرقند
دوره بحرانی کنترل؛ رقابت علفﻫای هرز
کبوتر آباد
2004
08
22
92
73
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6827_e1a16492de74dae4e230d5793dd0b48a.pdf
چغندرقند
1735-0670
1735-0670
1383
20
1
مدلﺳازی رشد چغندرقند: اهداف و نیازها
سمر
خیامیم
جواد
گوهری
2004
08
22
95
93
https://jsb.areeo.ac.ir/article_6830_4ce48138e49c1c3d182d9450f93d5eeb.pdf